Περίπατοι στην κοιλάδα των αναμνήσεων 
Εἰς τὴν Πόλιν – (Is-tan-bul)

του Γιάννη Αρβανιτάκη
Μέρος δεύτερο

Πριν μερικές μέρες ο Παυλάκος ανάρτησε μια πολύ όμορφη φωτογραφία από το Μέγα Ρεύμα (Arnavutköy), το οποίο για μια εποχή υπήρξε το μεγαλύτερο ελληνικό χωριό της Πόλης και ο τόπος γεννήσεως του πατέρα μας. Επ' ευκαιρία λοιπόν, αποφάσισα  να προσθέσω μερικά αναμνηστικά στιγμιότυπα της εποχής εκείνης, που επεξεργάζομαι από καιρό! 

Το Μέγα Ρεύμα και οι Κυριακές 
Όπως είχα αναφέρει στο πρώτο μέρος, μετά τον θάνατο των γονέων της μητέρας μας, υποχρεωθήκαμε να χωρίσουμε κι από τ’ αδέλφια της. Το νέο μας διαμέρισμα, ήταν μικρό για τεσσερις ψυχές, αλλά ο μισθός του πατέρα μας δεν αρκούσε για μεγαλύτερο, τα βγάζαμε όμως πέρα και δεν θυμάμαι ν' άκουσα ποτέ τους γονείς μας να τσακώνονται για τα οικονομικά. Έτσι, όσο ήμασταν ακόμη μικροί, κοιμόμασταν στο ίδιο δωμάτιο με τους γονείς μας. Στενός ο χώρος, αλλά εντάξει! 

Μέγα Ρεύμα πριν την κατασκευή της παραλιακής λεωφόρου (η φωτό δεν είναι δική μου)

Αργότερα, μεγαλώνοντας, τους ''φουκαράδες'' σκεπτόμουν, μάλλον θα έκαναν έρωτα με σιγαστήρα. Ούτε ένα ''κιχ'' δεν έχω διατηρήσει στην μνήμη μου. Φανταζόμουν την μητέρα μου να στρέφεται κάθε
τόσο προς το μέρος μας, να κλείνει το στόμα του μπαμπά με την παλάμη και να του ψιθυρίζει στ’ αυτή, ''πιο σιγά Γιώργο, θα ξυπνήσεις τα παιδιά''. Για το τρίξιμο του κρεβατιού…δεν λέω τίποτα! Υπ' αυτές τις συνθήκες, δεν φαντάζομαι να το γλεντούσε τόσο πολύ η μαμά! Χαπάκια αντισυλληπτικά …''γιοκ''! ''One way'' οργασμός κι απόλαυση, φίλες και φίλοι, κι αυτός με Coitus interruptus (διακεκομμένη συνουσία), για να βάλω και την λατινική