ΣΩΣΤΕ ΜΙΑ ΖΩΗ!
ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ - 1
Καρδιοπνευμονική Αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ)
του Γιάννη Αρβανιτάκη

Φίλες και φίλοι,
εύχομαι να μην αναγκαστείτε ποτέ να παράσχετε πρώτες βοήθειες σε κάποιον συνάνθρωπό μας που κινδυνεύει, αλλά...
ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΑΤΕ ΟΤΑΝ ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΤΕΡΡΕΕ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ;
Εδώ και καιρό ο αδελφός μου και ο φίλος μου ο Λάκης με παρωτρύνουν να γράψω δύο λόγια για τις πρώτες βοήθειες εν γένει. Το τελικό ερέθισμα μου το έδωσε ένα πρόσφατο περιστατικό

κατά την τελευταία παραμονή μας στην Κρήτη. Ήταν ώρα επτά το πρωί, όταν με κάλεσαν στο δωμάτιο μου και με παρακάλεσαν να τρέξω για βοήθεια. Κάποιος κύριος είχε πέσει αναίσθητος μπροστά στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου. Έσπευσα όσο πιο γρήγορα μπορούσα στο σημείο του συμβάντος. Ο άνθρωπος κειτόταν στο πεζοδρόμιο το πρόσωπό του είχε ήδη μελανιάσει, δεν ανέπνεε και οι καρωτίδες δίχως αισθητό σφυγμό. Παρόντες δύο άνδρες, που όπως μου είπαν, για περίπου 15 λεπτά του παρείχαν θωρακικές συμπιέσεις (καρδιακές μαλάξεις) και απ’ ό,τι παρατήρησα εκείνη τη στιγμή, με την σωστή εφαρμογή της τεχνικής. Η σύζυγος του ήταν παρούσα και του εμφυσούσε κατά διαστήματα αέρα. Το ΕΚΑΒ και ο συνάδελφος εν υπηρεσία είχαν ειδοποιηθεί και βρισκόταν καθ’ οδόν. Με την πρώτη κιόλας εκτίμηση ήταν φανερό πως ο κύριος αυτός ήταν άλλο ένα θύμα αιφνίδιου καρδιακού θανάτου (ΑΚΘ) χωρίς ελπίδα σωτηρίας. Συνεχίσαμε βεβαίως, για ψυχολογικούς λόγους, τις θωρακικές συμπιέσεις/μαλάξεις μέχρι να διακομιστεί στο νοσοκομείο.

ΕΜΕΙΣ κι’ ΕΚΕΙΝΟΙ 

Εμείς που φύγαμε κι’ αυτοί που έμειναν...
Ένας μικρός απολογισμός 

του Γιάννη Αρβανιτάκη

Φίλες και φίλοι, νιώθω συχνά ένα ψυχοπλάκωμα κι’ ενοχές επειδή δραπέτευσα από τη Χώρα μας! Στο πρόγραμμά μου υπήρχε κι η επιστροφή, όταν όμως θέλησα να γυρίσω, ήταν τόσο αντίξοες οι συγκυρίες που δεν μου το επέτρεψαν.

Επικαλούμαι συχνά την ταινία ''Sliding Doors'' (1998), του Peter Howitt με την Gwyneth Paltrow. Αν δεν την έχετε δει, η ιστορία ξεκινά με την απόλυση της ηρωίδας από τη δουλειά της και ακολούθως να σπεύδει στενοχωρημένη να πάρει το μετρό για να γυρίσει σπίτι.

Η ταινία εξελίσσεται βασιζόμενη πάνω σε δύο παράλληλα σενάρια. Κατά το πρώτο σενάριο, η κοπέλα προλαβαίνει το τρένο, πηγαίνει σπίτι και βρίσκει τον φίλο της στο κρεβάτι με μια άλλη γυναίκα. Στη συνέχεια θα τον εγκαταλείψει

και θα γνωρίσει έναν άλλον άντρα που θα της αλλάξει τελείως τη ζωή της. Κατά το δεύτερο, οι ''συρόμενες πόρτες'' κλείνουν και δεν το προλαβαίνει, οπότε όταν φθάνει σπίτι η γυναίκα έχει φύγει. Η ζωή της συνεχίζεται μέσα στις αμφιβολίες και την κατάθλιψη.
Από τότε που είδα την ταινία, βλέπω τη ζωή μας γεμάτη με συρόμενες πόρτες. Μπαίνεις μέσα, κλείνει πίσω σου, παίρνεις μια αναγκαστική πορεία και δεν μπορείς να κάνεις πίσω. Τα φρένα επειγούσης ανάγκης δεν λειτουργούν. Έστω κι’ αν κατέβεις στην άλλη στάση, θα βρεθείς σε άλλο περιβάλλον...κι όπου σε βγάλει. Το αποτέλεσμα: Συμβιβασμός.

ΚΑΖΑΝΙΑ, τα ΡΑΚΟΚΑΖΑΝΑ ή ΚΑΖΑΝΕΜΑΤΑ
του Γιάννη Αρβανιτάκη

''Γλέντα και πίνε, σύντεκνε, ρακή, του χρόνου ποιος το ξέρει

γη θα πεθάνεις, γη θα ζεις, γη θα 'σαι σ' άλλα μέρη.''

Πριν από μερικές μέρες Βρεθήκαμε στην όμορφη μας Κρήτη για να γιορτάσουμε τα γενέθλια της συζύγου μου. Οι φίλοι μας Σόνια και Μανώλης που κατοικούν στο Ηράκλειο, με μεσολαβητές τους πολύ κοντινούς και καλούς μας φίλους Ρίτσα και Γιάννη, επίσης Ηρακλειώτες στη καταγωγή, οργάνωσαν για την παρέα μας από την Αγγλία, Ιρλανδία, Γερμανία και Ελλάδα, μια ωραία βραδιά με την απόσταξη του παραδοσιακού ποτού της Κρήτης τη ''ρακή'', συνοδευμένη από φαγητό και μουσική με την κρητική λύρα. Η εμπειρία που μας χάρισαν, θα μας μείνει αξέχαστη και τους ευγνωμονούμε γι’ αυτό.