ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΥ ΦΑΣΜΑΤΟΣ (ΔΑΦ) 
Autism spectrum disorder (ASD)

του Γιάννη Αρβανιτάκη

Φίλες και φίλοι,
αυτή τη φορά θ’ ασχοληθώ μ’ ένα σύνθετο, πολύμορφο και δύσκολο θέμα που ταλαιπωρεί αρκετούς συνανθρώπους μας και χρήζει μιας πολύπλευρης προσέγγισης.

Αυτισμός, ένας όρος, μια λέξη, που το άκουσμα της μόνο προκαλεί στενοχώρια στις οικογένειες των πασχόντων και άγχος, αγωνία, τρόμο σ’ αυτές των οποίων τα παιδιά παρουσιάζουν διαταραχές συμπεριφοράς, και δεν έχει τεθεί η διάγνωση ακόμη.

Ο όρος ''αυτισμός'' πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1943 από τον Αυστριακό παιδοψυχίατρο Leo Kanner (1894 – 1981),

αποκαλούμενο πατέρα της παιδοψυχιατρικής, υπάρχουν όμως περιγραφές ανάλογων συμπεριφορών από τον 13ο αιώνα οι οποίες ανταποκρίνονται στην αυτιστική συμπτωματολογία, άρα δεν είναι μια καινούρια πάθηση. Στα μέσα της δεκαετίας του 1940, ο επίσης Αυστριακός παιδίατρος Hans Asperger (1906 – 1980) περιέγραψε μία ελαφρότερη μορφή αυτισμού που επηρέαζε λιγότερο τις γλωσσικές δεξιότητες, αλλά ήταν μόλις το 1980 όταν ονομάστηκε ''Σύνδρομο Άσπεργκερ'' από την ψυχίατρο/ψυχολόγο Loma Wing, η οποία συνέχισε τις μελέτες του.

Μια πληροφορία για υποψήφιους εραστές.

Το ΚΑΤΑΓΜΑ του ΕΡΑΣΤΗ ή το ΚΑΤΑΓΜΑ του ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ

Φίλες και φίλοι,

σήμερα, θα γράψω δύο γραμμές για το ‘κάταγμα του εραστή’, γνωστό επίσης ως κάταγμα ''Δον Χουάν Καζανόβα''! Όχι, δεν αστειεύομαι, τα κατάγματα αυτά υφίστανται πραγματικά! Πρόκειται για κατάγματα της πτέρνας, του μεγαλύτερου οστού του ταρσού, που είναι συνήθως αποτέλεσμα τραύματος ή κρούσης υψηλής ενέργειας, όπως πτώση ή άλμα από ύψος (π.χ. από σκάλα ή οροφή) και προσγείωση του ατόμου στις φτέρνες ή ατύχημα από μηχανοκίνητο όχημα.
Η χιουμοριστική ονομασία του αποδόθηκε επειδή κάταγμα αυτού του τύπου θα μπορούσε να προκληθεί όταν ένας εραστής πηδά από το παράθυρο ή από το μπαλκόνι του υπνοδωματίου για να ξεφύγει από τον εξαγριωμένο σύζυγο.

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ
του Γιάννη Αρβανιτάκη

Φίλες και φίλοι γειά σας,

θυμάμαι ήταν μια κατσουφιασμένη μέρα του Νοέμβρη το 1986, λίγο πριν κλείσει χρόνος από τότε που είχα ανοίξει ιατρείο, όταν εισέρχεται στο γραφείο μου μια πολύ εμφανίσιμη, αυτάρεσκη, καλοκρατούμενη κυρία προχωρημένης ηλικίας, την οποία σύμφωνα με την σημερινή ορολογία, θα κατέτασσα στην κατηγορία των ‘νέων γέρων’.

Ήταν υψηλή, με σίγουρο βηματισμό, προσεκτικά μακιγιαρισμένη, με ωραίο κτένισμα, ένα εκφραστικό χαμόγελο, όμορφα γαλανά μάτια και μόνο ολίγες ρυτίδες (το

Ηλιοβασίλεμα - Μαχέ, Σευχέλλες (Λήψη: Μάιος 2017)

botox δεν είχε ακόμη εισχωρήσει στις ζωές μας). Θα ήταν πολύ όμορφη γυναίκα στα νιάτα της, σκέφθηκα, θαυμάζοντας την.

Ανταλλάσσοντας χειραψία, μου συστήνεται ως κυρία Ε.Κ. κι από τις πρώτες κιόλας φράσεις της, ξεχωρίζω την εξαιρετική χρήση της γερμανικής γλώσσας, η οποία πρόδιδε ένα ανώτερο επίπεδο μόρφωσης και καλλιέργειας.

Συζητώντας μου αποκαλύπτει πως συμπλήρωσε τα 80 έτη, πως κάποτε ήτανε δασκάλα, πως έχει χάσει τον σύζυγό της από καιρό, πως δεν έχει πλέον κανέναν συγγενή και πως ζει τελείως μόνη με την σύνταξή της.

ΚΩΝΩΠΕΣ

ΣΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ ΤΟΥ ΖΩΙΚΟΥ ΜΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
 

του Γιάννη Αρβανιτάκη
Αλήθειες, πλάνες, οι πιο κοινές παρανοήσεις και γενικές πληροφορίες σχετικά με τα κουνούπια

Τα πρόσφατα κρούσματα του ιού του Δυτικού Νείλου στην Χώρα μας, οι αλλεπάλληλες δημοσιεύσεις στις εφημερίδες, καθώς και οι αναφορές στα ΜΜΕ, μου έδωσαν την αφορμή να γράψω δύο γραμμές για τα κουνούπια. Για την νόσο

έχουν γραφεί ήδη αρκετά και γι’ αυτό δεν θα επεκταθώ πολύ σ’ αυτήν.

Φίλες και φίλοι,
τα κουνούπια, φορείς πολλών θανατηφόρων ασθενειών, είναι οι υπ’ αριθμόν 1 δολοφόνοι ανά τον κόσμο. Εκτιμάται πως 750.000 έως 1.000.000 άνθρωποι, κυρίως παιδιά κάτω των πέντε ετών, πεθαίνουν κάθε χρόνο μόνο από την ελονοσία, με το 90% των περιπτώσεων να παρατηρούνται στην Αφρική, νοτίως της Σαχάρας. Περισσότερο από το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε περιοχές ελονοσίας. Σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα, σ’ αυτά τα τροπικά και υποτροπικά κλίματα, κάθε χρόνο καταχωρούνται γύρω στα 300 εκατομμύρια νέα κρούσματα ελονοσίας.