Αφορμή για να εκφράσω την προσωπική μου άποψη επί του θέματος, μου έδωσαν, ‘’το σύμφωνο συμβίωσης’’ και η σωρεία των διαφόρων, είτε αρνητικών είτε θετικών και κάποτε γελοίων σχολίων, από άτομα όλων των κατηγοριών, κληρικών, πολιτικών, επιστημόνων, καθηγητών, καθώς και ανθρώπων του περιβάλλοντός μου (ασθενών και φίλων).
Ξεκινώντας με ένα από τα αγαπημένα μου γνωμικά που αποδίδονται στον μεγάλο μας φιλόσοφο Σωκράτη ¨ΟΥΚ ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΟΥΔΕ ΕΛΛΗΝ, ΑΛΛΑ ΚΟΣΜΙΟΣ¨, δηλαδή ¨Δεν είμαι ούτε Αθηναίος, ούτε Έλληνας, αλλά πολίτης αυτού του κόσμου¨, θέλω να τονίσω πως ο πλανήτης που ζούμε, είναι το σπιτάκι όλων των λαών του κόσμου και έχει χώρο για όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας, πολιτικής
τοποθέτησης, σεξουαλικής συμπεριφοράς κ.ο.κ. Ο καθένας από εμάς, ως κάτοικος της γης μας, έχει το δικαίωμα να ζει και να εκφράζεται όπως νομίζει, αρκεί να προσαρμόζεται στους νόμους, κανόνες, απαιτήσεις και ποικίλες προδιαγραφές της κοινωνίας μας. Μη ξεχνάμε όμως πως αυτά τα προαπαιτούμενα πλαίσια/κλισέ τα δημιουργήσαμε και εξακολουθούμε να τα δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι, ανάλογα με το τι μας ταίριαζε ή μας ταιριάζει καλύτερα. Ό,τι είναι σωστό, ηθικό, τίμιο, νόμιμο σ΄έναν λαό δεν σημαίνει πως ισχύει και για έναν άλλον.
Τις τελευταίες δεκαετίες, τουλάχιστον στον επικαλούμενο ¨πολιτισμένο κόσμο¨ μας, οι διάφορες κοινωνίες ανοίγονται περισσότερο η μία προς στην άλλη, σε μια προσπάθεια απαλλαγής από τις προκαταλήψεις, τα ταμπού και τα απωθημένα τους, με απώτερο σκοπό την καλύτερη αμοιβαία κατανόηση. Επί πλέον, όσοι από εμάς διαθέτουν την οικονομική ευχέρεια, ταξιδεύουν ανά τον κόσμο, ερχόμενοι σε επαφή με άλλους λαούς και συνεπώς με τα διαφορετικά τους ήθη, έθιμά και παραδόσεις. Αυτές οι εμπειρίες, σίγουρα διευρύνουν τους πνευματικούς μας ορίζοντες και μεταφέρονται στο επικοινωνιακό μας περιβάλλον.
Εδώ και πολλά χρόνια συζητείται, το κατά πόσον ο σεξουαλικός προσανατολισμός των ανθρώπων καθορίζεται/προσδιορίζεται από τον γενετικό κώδικα.
Ερωτήματα σχετικά με τη βιολογική βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού ετέθησαν για πρώτη φορά πριν από περίπου έναν αιώνα, όταν οι Βρετανοί Havelock Ellis και Edward Carpenter, οπαδοί της σεξουαλικής απελευθέρωσης, υποστήριξαν ότι οι νόμοι κατά ομοφυλοφιλικών σεξουαλικών δραστηριοτήτων θα πρέπει να καταργηθούν, επειδή οι άνθρωποι που εμπλέκονται σε αυτές ήταν βιολογικά διαφορετικοί από τους ετεροφυλόφιλους. Αυτούς τους ανθρώπους, τους αποκαλούσαν ¨αντίστροφους¨. Η χρήση της λέξης ¨ομοφυλόφιλος¨ ως ουσιαστικού το οποίο προσδιορίζει ένα ορισμένο είδος ατόμου - και όχι ως επίθετο που αναφέρεται σε συγκεκριμένες δραστηριότητες - χρονολογείται από εκείνη την περίοδο.
Οι βασικοί λόγοι της απόδοσης του σεξουαλικού προσανατολισμού στα γονίδια αφορά ορισμένα μέλη της ομοφυλοφιλικής κοινότητας και είναι οι εξής:
Πρώτον, καταρρίπτεται το επιχείρημα των φανατικών, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι οι ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές είναι "αφύσικες", ή κι’ ακόμη, ¨εγκλήματα ενάντια στη φύση¨.
Δεύτερον, ορισμένοι ομοφυλόφιλοι αισθάνονται ένοχοι για το σεξουαλικό τους προσανατολισμό, αλλά αν υπάρχει μία βιολογική εξήγηση, αποδεικνύεται, ότι δεν είναι δικό τους ¨λάθος ή φταίξιμο¨.
Τρίτον, η προώθηση μίας βιολογικής ερμηνείας, για το σεξουαλικό τους προσανατολισμό, θα δώσει ίσως, ¨λόγω αμεταβλήτου¨, στους ομοφυλόφιλους μεγαλύτερη νομική προστασία από κοινωνικές διακρίσεις.
Το 2014, οι ερευνητές επιβεβαίωσαν τη σχέση μεταξύ ομοφυλοφιλικού προσανατολισμού και μια συγκεκριμένη χρωματοσωμική περιοχή, σε άνδρες. Αυτό το αποτέλεσμα είναι παρόμοιο με τα δημοσιευθέντα ευρήματα της δεκαετίας του 1990, τα οποία, την εποχή εκείνη, οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να υπάρχει ένα "ομοφυλοφιλικό γονίδιο". Παρά το γεγονός ότι οι μελέτες έχουν δείξει ότι η ομοφυλοφιλία φέρει κληρονομικά χαρακτηριστικά, μέχρι σήμερα, το επιχείρημα αυτό δεν έχει αποδειχθεί.
Οι ενδείξεις συνηγορούν προς την ύπαρξη μιας πολύπλοκης αλληλεπίδρασης μεταξύ γονιδίων και περιβάλλοντος, που είναι υπεύθυνη για την κληρονομική φύση του σεξουαλικού προσανατολισμού.
Τα ευρήματα αυτά είναι μέρος μιας έκθεσης που δημοσιεύεται από την Ακαδημία Επιστημών της Νότιας Αφρικής και είναι το αποτέλεσμα των εργασιών που πραγματοποιήθηκαν από ένα πάνελ που συγκροτήθηκε το 2014 με στόχο να αξιολογήσει όλες τις έρευνες σχετικά με το θέμα του σεξουαλικού προσανατολισμού που έγιναν τα τελευταία 50 χρόνια.
Τα ευρήματα αυτά μας οδηγούν συμπερασματικά στην αντίληψη ότι αν και η ομοφυλοφιλία μπορεί να κληρονομηθεί, αυτό δεν συμβαίνει σύμφωνα με τους κανόνες της κλασικής γενετικής, αλλά δια του μηχανισμού της επιγενετικής.
Η επιγενετική σχετίζεται με την επίδραση των περιβαλλοντικών παραγόντων στα γονίδια, είτε εντός της μήτρας ή μετά τη γέννηση. Το πεδίο της επιγενετικής αναπτύχθηκε μετά την ανακάλυψη νέων μεθόδων προσδιορισμού (ταυτοποίησης) των μοριακών μηχανισμών (epi-marks) που διαμεσολαβούν την επίδραση του περιβάλλοντος επί της γονιδιακής έκφρασης.
Τα επι-σήματα (epi-marks) συνήθως διαγράφονται από γενιά σε γενιά. Αλλά κάτω από ορισμένες συνθήκες, μπορούν να περάσουν στην επόμενη γενιά.
Γνωστό είναι επίσης πως η ομοφυλοφιλία παρατηρείται και σε άλλα όντα του ζωικού μας κόσμου.
Οι Bonobo ή Πυγμαίοι Χιμπαντζήδες (Pan paniscus), είναι πρωτεύοντα της οικογένειας των Ανθρωποειδών, ενδημικό είδος στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, περιγράφονται συχνά ως συγγενείς μας με υπερβολική σεξουαλική δραστηριότητα. Τόσο πολύ μάλιστα, ώστε η σεξουαλική επαφή να χαρακτηρίζεται ως μία «χειραψία μπονόμπο», κι’ αυτό περιλαμβάνει την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά θηλυκών και αρσενικών ζώων.
Στο άρθρο του στο Scientific American το 1995, ο Frans de Waal του Πανεπιστημίου Emory στην Ατλάντα , Γεωργία , ΗΠΑ, γράφει πως όπως και οι μακάκοι , έτσι και οι μπονόμπος φαίνεται να απολαμβάνουν ιδιαιτέρως το σεξ. Γράφοντας, περιγράφει τα ζεύγη των θηλυκών μπονόμπο να αλληλοτρίβουν τα γεννητικά τους όργανά, εκπέμποντας διάφορες ‘’γκριμάτσες, μορφασμούς, ήχους και φωνητικά’’ που αντικατοπτρίζουν πιθανότατα μία οργασμική εμπειρία.
Αλλά στους μπονόμπος το σεξ παίζει επίσης ένα βαθύτερο ρόλο και συγκεκριμένα με στόχο την ισχυροποίηση των κοινωνικών δεσμών μεταξύ τους.
Σημειωτέων, πως τα θηλυκά μπονόμπος εξακολουθούν να είναι σεξουαλικώς ενεργά ακόμη όταν βρίσκονται εκτός της αναπαραγωγικής περιόδου τους!
Οι ενδιαφερόμενοι για περισσότερα παραπέμπονται στο παραπάνω άρθρο.
Όπως γνωρίζουμε, πολλές φορές, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το σεξ για να εκμεταλλευτούν ορισμένες καταστάσεις ή για να αποκτήσουν κάποια πλεονεκτήματα. Έτσι και στα ζώα, θηλυκά και αρσενικά ρινοδέλφινα για παράδειγμα εμφανίζουν ομοφυλοφιλική συμπεριφορά. Αυτό βοηθά τα μέλη της ομάδας να σχηματίζουν ισχυρούς κοινωνικούς δεσμούς μεταξύ τους. Η απόκτηση βέβαια απογόνων, καθιστά απαραίτητη την συνεύρεση με το αντίθετο φύλο.
Όλα αυτά τα είδη ζώων θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν καλύτερα ως αμφιφυλόφιλα . Όπως και οι μακάκοι στην Ιαπωνία και οι φρουτόμυγες, που δεικνύουν αμφίδρομη σεξουαλική συμπεριφορά μεταξύ ατόμων του ιδίου ή του αντίθετου φύλου.
Μέχρι σήμερα, μόνο δύο είδη του ζωικού βασιλείου έχουν παρατηρηθεί να δείχνουν ομοφυλοφιλική προτίμηση εφ’ όρου ζωής, κι’ όταν ακόμη άτομα του αντίθετου φύλου είναι διαθέσιμα: Οι άνθρωποι και τα εξημερωμένα πρόβατα.
Σε κοπάδια προβάτων, ανεξαρτήτως παρουσίας γονίμων θηλυκών τριγύρω, έως 8 % των αρσενικών προτιμούν άλλα αρσενικά.
Ίσως ποτέ να μη βρεθούν άγρια ζώα που να είναι αυστηρά ομοφυλόφιλα όπως κάποιοι άνθρωποι. Αλλά μπορούμε, να αναμένουμε να βρούμε περισσότερα ζώα που δεν τηρούν τις παραδοσιακές προδιαγραφές του σεξουαλικού προσανατολισμού. Με άλλα λόγια χρησιμοποιούν το σεξ για την ικανοποίηση ποικιλίας αναγκών, από απλή ευχαρίστηση μέχρι προαγωγής στην κοινωνική κλίμακα, κάτι που σημαίνει ευελιξία.
Συμπερασματικά, είμαι υπέρ του συμφώνου συμβίωσης. Αυτοί οι συνάνθρωποί μας έχουν κάθε δικαίωμα να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα με κάθε άλλον πολίτη.
Κατά καιρούς, στις διάφορες συνεστιάσεις και φιλικές συγκεντρώσεις, ετίθετο το θέμα της ομοφυλοφιλίας και των σχετικών αντανακλάσεων στην κοινωνία μας. Σε γενικές γραμμές, οι γυναίκες, ανεξαρτήτως ηλικίας, εξέφραζαν πολύ περισσότερη κατανόηση για τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν οι ομοφυλόφιλοι, από τους άνδρες συνομιλητές.
Πάντως, παρά τον κίνδυνο να παρεξηγηθώ και να επικριθώ, το θέμα της υιοθεσίας (μολονότι δεν βρίσκεται ακόμη επί τάπητος) εκ μέρους ομοφυλοφίλων ζευγαριών, με βρίσκει στην απέναντι όχθη. Δεν αμφιβάλλω καθόλου για τις καλές προθέσεις, την μόρφωση, την καλοσύνη, την αγάπη, την ίσως σταθερή σχέση αυτών των ανθρώπων. Αμφιβάλλω όμως και αναρωτιέμαι, για τις ψυχολογικές επιπτώσεις και για την μελλοντική ψυχοσύνθεση που πιθανόν αναπτύξουν αυτά τα παιδιά. Όλα είναι ακόμη πολύ νωπά για να εκτιμήσουμε τις ενδεχόμενες συνέπειες. Μέχρι στιγμής δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μου καμμία αντίστοιχη μελέτη. Πιθανότατα επειδή δεν υπάρχουν ακόμη πολλά παιδιά, υιοθετημένα από ομοφυλόφιλους γονείς, που να έχουν φτάσει την εφηβική ηλικία, πόσο μάλλον ενήλικα! Ως γνωστόν, για μία ορθή στατιστική ανάλυση χρειαζόμαστε μεγάλο αριθμό ατόμων, κάτι που λόγω της λεπτότητας του θέματος, μου φαίνεται αρκετά δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Εξ άλλου, ο άνθρωπος υπήρξε ανέκαθεν, κακό πειραματόζωο.
Πηγαίνω και λίγο παραπέρα! Τα παιδιά δεν έχουν τις αναστολές των ενηλίκων και οι ευαισθησίες τους είναι διαφορετικές. Βλέπουμε -διαχρονικά- τι γίνεται στα σχολεία, με τις πράξεις εκφοβισμού (σύγχρονη ορολογία: bullying) των ισχυροτέρων ή οργανωμένων μαθητών κατά ¨ασθενεστέρων¨. Τις ειρωνείες, όταν ένας πατέρας των 55/60 ανοίξεων πηγαίνει να πάρει το παιδί του από το σχολείο, ¨ήρθε ο παππούς σου¨!!
Οι ταλαιπωρίες και τα προβλήματα χωρισμένων γονέων, μας είναι επίσης γνωστά. Στους ομοφυλοφιλικούς γονείς, κάποια/κάποιος οφείλει να παίξει τον ρόλο της μητέρας ή του πατέρα! Η εικόνα στο σχολείο: ¨ποια είναι η μαμά σου;¨, ¨ποιος είναι ο μπαμπάς σου;¨.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, η εικόνα της μητέρας συνδέεται με την γυναίκα και του πατέρα μ’ αυτήν του ανδρός. Η διαισθητικότητα που κατέχει μία μητέρα, είναι φύσει αδύνατον να μεταδοθεί στο παιδί από έναν ομοφυλόφιλο, αλλά κι’ αντιστρόφως τα συναισθήματα ενός πατέρα από μία ομοφυλόφιλη. Βεβαίως, υπάρχει κάποια διαφορά όταν σ’ ένα λεσβιακό ζευγάρι η μητέρα είναι ταυτόχρονα η βιολογική μητέρα του παιδιού.
Είμαι βέβαιος πως σε μερικές δεκαετίες, όταν τα μελλοντικά παιδιά μας, παραγγέλνονται, κατ’ επιθυμίαν, στα εργαστήρια γενετικής, ¨να, βάλε γαλανά μάτια¨, ¨ανάστημα 1,85¨, ¨μια δόση ευγενικών συναισθημάτων¨, ¨θέλουμε να μιλάει γαλλικά, αγγλικά και ρωσικά¨ κ.ο.κ., τότε όλα τα σημερινά θ’ ακούγονται πολύ αστεία.
Φίλοι μου, ¨Τὰ πάντα ῥεῖ καὶ οὐδὲν μένει¨, Ηράκλειτος.
Πηγές:
1. BBC Earth - Lots of animals engage in homosexual behaviour, but whether they are truly homosexual is another matter entirely.
By Melissa Hogenboom, 6 February 2015
2. Here’s What We Know About the Science of Sexual Orientation
Michael Sean Pepper and Beverley Kramer
This article originally appeared in The Conversation, 11 June 2015
Για όσους ενδιαφέρονται περισσότερο, υπάρχουν άφθονες δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου