14.01.2016
του Γιάννη Αρβανιτάκη
Πριν ένα χρόνο περίπου, ανταποκρινόμενος στην επιθυμία του φίλου μου Λάκη, ανάρτησα μερικές φωτογραφίες από την εμπειρία μας επί της νήσου Κομόντο. Για τους ενδιαφερόμενους παραθέτω μερικές συμπληρωματικές πληροφορίες.
του Γιάννη Αρβανιτάκη
Πριν ένα χρόνο περίπου, ανταποκρινόμενος στην επιθυμία του φίλου μου Λάκη, ανάρτησα μερικές φωτογραφίες από την εμπειρία μας επί της νήσου Κομόντο. Για τους ενδιαφερόμενους παραθέτω μερικές συμπληρωματικές πληροφορίες.
Η ξενάγηση γίνεται μόνο από τους ειδικά εκπαιδευμένους φύλακες του νησιού. Το νησί Κομόντο είναι ένα από τα 17.508 νησιά της Ινδονησίας, ανήκει στα νησιά Μικρών Σούντα και αποτελεί μέρος του Εθνικού Δρυμού Κομόντο. Εδώ και εκατομμύρια χρόνια οι βάρανοι κατάφεραν να επιβιώσουν σ' αυτή την περιοχή. Από το 1991, ο Δρυμός αυτός έχει χαρακτηρισθεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.
Ο βάρανος του Κομόντο, γνωστότερος ως Δράκος του Κομόντο είναι η μεγαλύτερη εν ζωή σαύρα του πλανήτη. Το μήκος του μπορεί να φθάσει τα 3 μέτρα και το βάρος του τα 150 κιλά, το οποίο όμως συμπεριλαμβάνει σημαντικό μέρος της αχώνευτης ακόμη τροφής. Σημειωτέον πως ο δράκος είναι σε θέση να καταβροχθίσει κρέας μέχρι και το 80% του βάρους του. Κατά κανόνα οι βάρανοι ζυγίζουν γύρω στα 70 κιλά. Διαθέτουν καλή όραση στο φως της ημέρας και δύνανται να διακρίνουν κινούμενα αντικείμενα σε απόσταση 300 μέτρων περίπου. Η ακοή τους είναι, συγκριτικά με τον άνθρωπο, πιο περιορισμένη. Για την αναζήτηση τροφής όμως, χρησιμοποιούν πρωτίστως την εξαιρετική τους όσφρηση. Η κίτρινη διχαλωτή γλώσσα τους δια μέσου των οργανιδίων Jacobson που βρίσκονται στην στοματική τους κοιλότητα, ανιχνεύει και αναγνωρίζει από τα μόρια που κινούνται με τον αέρα, ακόμη και το είδος της λείας. Με ευνοϊκό άνεμο μπορούν να οσφρισθούν το αίμα σε απόσταση 4 χιλιομέτρων. Οι βάρανοι είναι πτωματοφάγοι αλλά
ενεδρεύουν επίσης και σκοτώνουν το θύμα τους με το δηλητήριο που διοχετεύουν με το δάγκωμα τους. Ο θάνατος του θύματος επέρχεται συνήθως εντός μίας εβδομάδος. Το φαινόμενο του κανιβαλλισμού δεν είναι ασυνήθιστο.
Το 2009 οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα πως οι βάρανοι θανατώνουν την λεία τους με δηλητήριο του οποίου η τοξικότητα προκαλεί καταπληξία στο θύμα και που έχει επίσης αντιπηκτικές ιδιότητες. Τα τοξικά βακτήρια που περιέχει η σίαλος των βαράνων συμβάλλουν δευτερογενώς στην κατάληξη της λείας. Οι βάρανοι είναι επίσης ενδημικοί στα νησιά Rinca, Flores, Gili Motang και Padar. Η συνάντηση με αυτά τα προϊστορικά θηρία, η οποία δεν είναι δεδομένη κατά την επίσκεψη της νήσου, αποτελεί μια ιδιαίτερα ξεχωριστή εμπειρία.
Για ακόμη περισσότερες πληροφορίες σας παραπέμπω στο διαδίκτυο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου