Σε οποιαδήποτε κοινωνία κι’ αν γεννηθεί ένας άνθρωπος, επαφίεται στην εκάστοτε αγωγή που θα του προσφέρει το περιβάλλον του. Βεβαίως, αν υποθέσουμε πως ο εγκέφαλος μας είναι ο σκληρός δίσκος του ΗΥ, το λειτουργικό σύστημα και μερικές βασικές εφαρμογές είναι προεγκαταστημένα στον σκληρό δίσκο, π.χ. αρχέγονα συναισθήματα και αρχέτυποι, αλλά απαιτούν σωστούς χειρισμούς και συμπληρωματικά προγράμματα για να ενεργοποιηθούν σωστά, όπως ήθη, έθιμα, παραδόσεις, θρησκεία κ.ο.κ.
Πως θα εξελιχθεί π.χ. ένα βρέφος αν το εγκαταλείψουμε σ’ ένα άγριο περιβάλλον, άνευ δυνατότητας επαφής με την κοινωνία; Τι είδους γλώσσα, λογική, συναισθήματα και συνείδηση θα αναπτύξει; Έστω κι αν γενετικά διαθέτει τα καλύτερα γονίδια;
Η αντίληψη του χρόνου, της χρονοδιάστασης, του χωροχρόνου γίνεται σύμφωνα με τα δεδομένα γύρω μας. Αν
κάποιος δεν μας διευκρινίσει/περιγράψει αυτές τις έννοιες, από πού θα τις μάθουμε;
Στην πορεία, με όλα όσα μας διδάσκουν ή μας κάνουν να πιστεύουμε, πλάθεται και ξεδιπλώνεται η φαντασία μας. Με τη φαντασία μας σκεφτόμαστε, ονειρευόμαστε, σχεδιάζουμε, δρούμε, αντιδρούμε, δημιουργούμε κ.ο.κ. Αν τα δεδομένα είναι λανθασμένα, λανθασμένες θα είναι και οι εκάστοτε εκφράσεις της φαντασίας και της συμπεριφοράς μας.
Άπειρα τα ερωτήματα και οι απορίες που με/μας περιβάλλουν:
1. Που εδρεύει το κέντρο της ψυχής; Τουλάχιστον για το διάστημα που θα κατορθώσουμε να επιβιώσουμε σ’ αυτό τον κόσμο! Υπακούει στους χωροταξικούς νόμους; Είναι προσκολλημένη στον εγκέφαλο ή είναι διάχυτη παντού; Είναι η ζωή και η ψυχή δύο διαφορετικά πράγματα; Αν ναι, δύνανται να υπάρξουν ανεξάρτητα η μία από την άλλη;
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η έννοια ψυχή, είναι τόσο άυλη όσο και η ίδια η ψυχή!!
2. Τις σκέψεις μας δεν τις αισθανόμαστε ούτε τις νιώθουμε με τους εξωτερικούς μας αισθητήρες. Ως γνωστόν, σκεφτόμαστε με τον εγκέφαλο. Μπορεί να σκεφθεί η ψυχή; Είναι η ψυχή ο φορέας και συνεπώς η εκφράστρια των συναισθημάτων ή ο εγκέφαλος; Ή μήπως και τα δύο;
3. Επιζεί η ψυχή τον θάνατο μας; Μένει η ψυχή αναλλοίωτη μετά θάνατον; Αν η θανούσα ή ο θανών έπασχαν από άνοια ή νόσο του Alzheimer (Αλτσχαϊμερ), τι θα συνέβαινε στην ψυχή; Θα παρέμενε ανεπηρέαστη; Αν ο εγκέφαλος ξεχνά, εξακολουθεί η ψυχή να θυμάται; ''Σχήμα οξύμωρον", κατά την γνώμη μου!
4. Τι συμβαίνει αν ο εγκέφαλος υποστεί ένα σοβαρό τραύμα ή μια σοβαρή εγκεφαλική βλάβη, πέσει σε κώμα ή απωλέσει την μνήμη; Παύει να λειτουργεί η ψυχή ή παραμένει μετέωρη μέχρι τον θάνατο του οργανισμού μας στην περίβολο του σώματος; Εάν η ψυχή είναι άυλη και ξεχωρίζει από τη φυσική μας ύπαρξη, τότε δεν θα έπρεπε να τραυματίζεται από το χτύπημα! Γνωρίζουμε πως το οινόπνευμα, τα ναρκωτικά και άλλες διάφορες τοξικές ουσίες επηρεάζουν την φυσική λειτουργικότητα του εγκεφάλου. Πως όμως η φυσική δυσλειτουργία δρα επί της πνευματικής και ψυχικής λειτουργίας η οποία θεωρείται άυλη;
5. Γιατί τιτλοφορούμε τα φάρμακα που δρουν στον εγκέφαλο, ψυχοφάρμακα και όχι π.χ. εγκεφαλοφάρμακα, ή φάρμακα εναντίον δυσλειτουργικών διαταραχών του εγκέφαλου; Αφού υποτίθεται πως η ψυχή είναι άυλη και δεν έχει υπόσταση και ούτε γνωρίζουμε που βρίσκεται, πως είναι δυνατόν να δρουν τα φάρμακα; Λογικά, θα έπρεπε να είναι ανενεργά!
6. Αν η ψυχολογία σημαίνει σπουδή της συμπεριφοράς, τι είναι η συμπεριφορά; Ποιος και τι την καθορίζει; Πάλι κατά την ταπεινή μου γνώμη, η ψυχολογία είναι μία επιστήμη χωρίς ψυχή επειδή βασίζεται στην πειραματική παρατήρηση και όχι στην ενδοσκοπική ανάλυση. Τα ίδια ισχύουν και για την ψυχιατρική και ψυχοθεραπευτική. Ίσως θα έπρεπε να τις μετονομάζαμε, με τον γενικό όρο, ''Συναισθηματικές νευροεπιστήμες''.
7. Κρυογονική: Σίγουρα ακούσατε ή διαβάσατε για την κατάψυξη μετά θάνατον έως ότου υπάρξει θεραπεία για την νόσο που οδήγησε στο θάνατο! Μεταξύ μας όμως παιδιά…δεν νομίζω πως θα καταφέρουμε ποτέ την επαναφορά του θανόντος στη ζωή! Το 1977, το πρώτο πρόσωπο που καταψύχθηκε ήταν η μητέρα του Robert Ettinger (1918–2011), ιδρυτού του Cryonics Institute στο Μίσιγκαν, των ΗΠΑ το 1976, ο οποίος θεωρείται πατέρας της κρυογονικής. Τι γίνεται σ’ αυτή την περίπτωση με την ψυχή; Καταψύχεται κι αυτή;
8. Επηρεάζεται η ψυχή όταν ασκείται πλύση εγκεφάλου;
Οι επιστημονικές έρευνες και μελέτες αποδεικνύουν πως οι αναμνήσεις, η αγάπη, η ευγένεια, η καλοσύνη, η επιθετικότητα, η κατάθλιψη, η υπομονή, η αφηρημένη σκέψη, η κρίση, τα ένστικτα οφείλονται σε βιοχημικά και όχι πνευματικά αίτια.
Οι εκφυλιστικές ασθένειες του εγκεφάλου, όγκοι, τραύματα, βλάβες και χειρουργικές επεμβάσεις του εγκεφάλου μπορούν να επιφέρουν δραματικές αλλαγές στον χαρακτήρα, να αλλοιώσουν την προσωπικότητα, να προκαλέσουν βιοχημικές ανισορροπίες, ξαφνικές μεταβολές στην έκφραση συναισθημάτων, στις διαθέσεις και στις συμπεριφορές μας.
Ψυχοχειρουργικές επεμβάσεις
Κατά την δεκαετία του 1930, ''ψυχοχειρουργικές'' επεμβάσεις λοβοτομής ή λευκοτομής, χρησιμοποιήθηκαν συχνά για την θεραπεία σοβαρώς διαταραγμένων ασθενών. Έκτοτε, για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων ψυχικών διαταραχών και συμπεριφορών έχουν αναπτυχθεί εξαιρετικά εκλεπτυσμένες τεχνικές όπως οι στερεοτακτικές μεταιχμιακές λευκοτομές, δεσμιδοτομές και τα παρόμοια, που επιτρέπουν την καταστροφή πολύ μικρών τμημάτων του εγκεφάλου, τα οποία είναι υπεύθυνα γι’ αυτές τις συμπεριφορές.
Πληροφοριακά, για όσους δεν γνωρίζουν, το μεταιχμιακό σύστημα σχετίζεται με τον έλεγχο των συναισθημάτων, της συμπεριφοράς και των στόχων/σχεδίων ενός ατόμου. Φαίνεται επίσης, να παίζει ένα σημαντικό ρόλο στη μνήμη και τη μάθηση. Συνδέει τη σύνθετη συμπεριφορά με πιο πρωτόγονη, ενστικτώδη συμπεριφορά και την εσωτερική ομοιόσταση μέσα από πληθώρα νευρικών διασυνδέσεων. Το μεταιχμιακό σύστημα διαμέσου του υποθαλάμου και της ενδοκρινικής λειτουργίας αυτού, επηρεάζει ποικιλοτρόπως τη συμπεριφορά του ατόμου.
Αν η ψυχή είναι άυλη πως είναι δυνατό να επηρεάζεται από τα προαναφερθέντα;
Οι παρεμβάσεις αυτές δεν είναι χειρουργικές ρουτίνας και εκτελούνται εξαιρετικά επιλεκτικά. Η αμυγδαλοτομή π.χ. καταστρέφει τις διασυνδέσεις μεταξύ αμυγδαλών (του εγκεφάλου) και υποθαλάμου σε άτομα που πάσχουν από επεισόδια ακράτητης βίας και τρομοκρατίας. Στις μέρες μας, το ενδιαφέρον της ψυχονευροχειρουργικής θεραπείας των σοβαρών ψυχικών ασθενειών μετατοπίζεται από την αφαιρετική ψυχοχειρουργική, της οποίας στόχος είναι η καταστροφή εγκεφαλικού ιστού, προς στη βαθιά εγκεφαλική διέγερση (DBS - deep brain stimulation), όπου ο στόχος είναι να διεγείρονται οι περιοχές του εγκεφάλου με εμφυτευμένα ηλεκτρόδια.
Όλα αυτά επισημαίνουν πως οι φυσικές δομές και η βιοχημεία του εγκεφάλου μπορούν να ελέγξουν μεγάλα τμήματα των επιλεγμένων συμπεριφορών, εμπειριών και συναισθημάτων μας.
Φαίνεται ότι όποιος και αν είναι ο ρόλος της ψυχής μας, δεν συνδέεται άμεσα με τον έλεγχο των φυσικών σωμάτων μας. Χαρακτηριστικό που σημαίνει ότι η ψυχή είναι μία αναγνώστρια των εμπειριών μας, αλλά όχι μια αιτία αυτών.
Μπορεί να φωτογραφηθεί η ψυχή;
Γράφοντας περί ψυχής, δεν θα ήθελα να παραλείψω τον Konstantin Korotkov, καθηγητή της Πληροφορικής και Βιοφυσικής στο Ερευνητικό Ίδρυμα Φυσικής Αγωγής του Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης, ο οποίος ισχυρίσθηκε πως φωτογραφίζοντας έναν ετοιμοθάνατο άντρα
 |
| Φύλλο με την τεχνική Kirlian |
με μια βιοηλεκτροφωτογραφική μηχανή κατάφερε να αποθανατίσει την έξοδο της ψυχής του από το σώμα. Γι’ αυτό το σκοπό, χρησιμοποίησε την τεχνική GDV (Gas Discharge Visualization > Οπτικοποίηση εκκένωσης αερίου) η οποία είναι η βελτιωμένη μέθοδος απεικόνισης του Semyon Kirlian(1898-1978).
Την στιγμή που επέρχεται ο Θάνατος μια ενέργεια (η ψυχή;) εγκαταλείπει το σώμα. Κατά τον Korotkov η διαδικασία της αποχώρησης της ψυχής ξεκινά πάνω από τον ομφαλό και την κεφαλή, και τελειώνει πάνω από την καρδιά και την βουβωνική χώρα, προτού εισέλθει στην αιωνιότητα (στο άπειρο).
Προς απογοήτευση μου, θέλω να σημειώσω, πως όσο κι αν έψαξα στο διαδίκτυο, δεν βρήκα καμία αυθεντική φωτογραφία που να συνδέεται με την ιστορία, «Ρώσος επιστήμονας φωτογραφίζει την ψυχή που αφήνει το σώμα», απλούστατα μόνο μια συνέντευξη. Ούτε και το πότε ελήφθει αυτή χρονολογικά (!) Ίσως να μου ξέφυγε. Αν βρείτε κάτι, παρακαλώ να με ενημερώσετε!
Πολλοί συνάνθρωποι μας πιστεύουν πως από τη στιγμή που ο θάνατος ενός ατόμου λαμβάνει χώρα, το αστρικό σώμα (η ψυχή) αποχωρίζεται από το φυσικό σώμα και μαζί με όλες τις εμπειρίες μεταβαίνει στο αστρικό επίπεδο.
Ψυχή ως ενεργειακό αποτύπωμα; Ύπαρξη σημαίνει συνείδηση, ένα ενεργειακό πεδίο πληροφοριών που είναι ζωτικής σημασίας για την παρούσα ζωή μας. Αυτή η ενέργεια δεν μπορεί απλά να εξαφανιστεί. Ως εκ τούτου, μετά το θάνατο η ενέργεια αυτή ρέει και πάλι στην απεριόριστη έκταση του ενεργητικού αρχέγονου πεδίου. Η ενέργεια από την προηγούμενη ζωή παραμένει ενσωματωμένη στην ψυχή μας, στο αστρικό μας σώμα, το μόνο που υπάρχει, ως καθαρή συνείδηση, επειδή λόγω της απανταχού συνείδησης τα πάντα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους.
Εάν η ψυχή είναι καθαρή ενέργεια που
διαχέεται μέσα σε ένα άπειρο πλέγμα
συνδεδεμένων όντων, τότε παύει να είναι
ένα αυτοτελές υποκείμενο και ως μη
υποκείμενο, δεν δύναται να φέρει μνήμη
των βιωμάτων που έζησε εντός του σώματος.
Η ανάμνηση προϋποθέτει εαυτό, ενώ η
ενέργεια υπάρχει, αλλά δεν θυμάται.
Τελειώνω με τον Erwin Schrödinger (1887-1961, Αυστριακό φυσικό και νομπελίστα το 1933), έναν από τους πατέρες της κβαντικής μηχανικής, ο οποίος με το πείραμα σκέψης που αναφέρεται στο "Παράδοξο της γάτας", εξηγεί την λανθασμένη ερμηνεία της κβαντικής επαλληλίας ή υπέρθεσης, στην οποία ένας οργανισμός μπορεί να υπάρχει ταυτόχρονα σε δύο κβαντικές καταστάσεις.
Με πολύ απλά λόγια: Μέσα σ’ ένα ατσάλινο κιβώτιο τοποθετούμε μια γάτα, ένα μετρητή Geiger, ένα φιαλίδιο δηλητηρίου, ένα σφυρί, μια ραδιενεργή ουσία και το σφραγίζουμε. Όταν η ραδιενεργή ουσία αποσυντεθεί, ο Geiger την ανιχνεύει και ενεργοποιεί το σφυρί για να απελευθερώσει το δηλητήριο, το οποίο στη συνέχεια σκοτώνει τη γάτα. Το πότε θα συμβεί αυτή η διαδικασία, μας είναι άγνωστο! Έτσι μέχρι ν’ ανοίξουμε το κουτί, η γάτα ήταν (κατά μία έννοια) και "νεκρή και ζωντανή". Η σκέψη αυτή εκφράζει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η επιστημονική θεωρία. Κανείς δεν ξέρει εάν οποιαδήποτε επιστημονική θεωρία είναι σωστή ή λάθος μέχρι να μπορέσει αυτή να δοκιμαστεί και να αποδειχθεί.
Συμπερασματικά, όπως προανέφερα, τεράστιο το θέμα και άβυσσος η ψυχή μας. Με το γραπτό μου αυτό επιχείρησα να ταξινομήσω κάπως τις προσωπικές μου απορίες και ελπίζω να μη διατάραξα τις δικές σας σκέψεις και τα πιστεύω σας. Μολονότι δεν θα υπάρξουν ουδέποτε απαντήσεις, η "ψυχή" δεν θα πάψει, να συναρπάζει, να εμπνέει, να διεγείρει την φαντασία, να τραγουδιέται, να ενθουσιάζει, να γοητεύει, να είναι απρόβλεπτη αλλά και να απογοητεύει, να καταθλίβει.
Εσείς τι πιστεύετε; Θα χαιρόμουν ιδιαίτερα, αν μάθαινα και τις δικές σας απόψεις επί του θέματος.
Σ.Σ.: Σκοπίμως παρέλειψα να εμπλέξω τις διάφορες θρησκείες, ούτως ώστε να μη θίξω ακουσίως, ευαίσθητους και πιστούς συνανθρώπους μας. Η ψυχή, άλλωστε, ανήκει σε όλους.
κατά την τελευταία παραμονή μας στην Κρήτη. Ήταν ώρα επτά το πρωί, όταν με κάλεσαν στο δωμάτιο μου και με παρακάλεσαν να τρέξω για βοήθεια. Κάποιος κύριος είχε πέσει αναίσθητος μπροστά στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου. Έσπευσα όσο πιο γρήγορα μπορούσα στο σημείο του συμβάντος. Ο άνθρωπος κειτόταν στο πεζοδρόμιο το πρόσωπό του είχε ήδη μελανιάσει, δεν ανέπνεε και οι καρωτίδες δίχως αισθητό σφυγμό. Παρόντες δύο άνδρες, που όπως μου είπαν, για περίπου 15 λεπτά του παρείχαν θωρακικές συμπιέσεις (καρδιακές μαλάξεις) και απ’ ό,τι παρατήρησα εκείνη τη στιγμή, με την σωστή εφαρμογή της τεχνικής. Η σύζυγος του ήταν παρούσα και του εμφυσούσε κατά διαστήματα αέρα. Το ΕΚΑΒ και ο συνάδελφος εν υπηρεσία είχαν ειδοποιηθεί και βρισκόταν καθ’ οδόν. Με την πρώτη κιόλας εκτίμηση ήταν φανερό πως ο κύριος αυτός ήταν άλλο ένα θύμα αιφνίδιου καρδιακού θανάτου (ΑΚΘ) χωρίς ελπίδα σωτηρίας. Συνεχίσαμε βεβαίως, για ψυχολογικούς λόγους, τις θωρακικές συμπιέσεις/μαλάξεις μέχρι να διακομιστεί στο νοσοκομείο.
